100x100: haar

De lockdown ging in, maar mijn haar moest geknipt. De manen groeien als die van een weerwolf, dus belde ik stad en land af voor een schaar in geverseerde handen.

Uiteindelijk kon ik om kwart voor tien terecht bij de laatst geopende kapper in de binnenstad. 's Avonds, welteverstaan. Hij drukte me op het hart op tijd te zijn, hij sloot een kwartier later.

Halftien stond ik op de stoep, tien voor tien nam ik plaats in de ouderwetsgroene kappersstoel, tien over tien deed hij het licht uit.

Ik zag ze wel kijken, de mensen.
Allen jaloers op De Laatstgeknipte.