De morsige overbuurman verplaatste in de winderige ochtend met zijn luidruchtige bladblazer het gevallen loof. Omdat ook ik vroeg ontwaakte bespaarde ik hem de reprimande.
Zijn huis staat op de hoek en in de bocht, waardoor op het ruime, gemeentelijke trottoir dat hij schoonde, kilo's blad was gedwarreld.
Soms poerde hij met de slurf van zijn bladblazer in het door dauw samengeklonterd groengeel lommer.
Hij trok met zijn been en wisselde sjekkies met zijn telefoon af.
's Avonds waren de stapels bladeren uit het perkje dat het fietspad scheidt van de autorijbaan als dwarse querulanten terug geslopen op zijn stoep.