Twee dagen na haar 75ste verjaardag, zaten oma, opa en ik aan de ontbijttafel. Na het feestje was ik blijven logeren.
Ik smeerde boter op mijn brood en opende de gloednieuwe jampot. Met afgrijzen toonde ik oma de grijze vacht die zich tegoed deed aan de aardbeienjam.
Ook schimmels moeten eten.
Oma griste het potje uit mijn hand, stond op, greep een lepel uit de keukenla, en schepte met kordate bewegingen de bovenste helft in de vuilnisbak.
Ze posteerde de pot voor mijn bord en zei: "Dat kan nog best."
Opa knikte instemmend.
Ik at het lekkerste broodje jam ooit.