Inwonder

"Waarom heet iemand uit Nederland een Nederlander, iemand uit Duitsland een Duitser en iemand uit Engeland een Engelsman?" vroeg de Française, nadat ze de landen en hun inwoners uit haar hoofd had geleerd.
"Hoe bedoel je?" vroeg ik.
"Het zou veel logischer zijn om, als je in het Nederlands iemand uit Nederland een Nederlander noemt, iemand uit Duitsland een Duitslander te noemen, en iemand uit Engeland een Engelander."
"Of," vulde ik aan, "als je van de vervoeging Duitser uitgaat, een Engeler en een Nederer."
"Exactement!" zei ze.

Omdat ze inmiddels veel beter Nederlands spreekt dan ik Frans, vroeg ik haar hoe dat in het Frans zit. Een Nederlander heet daar een Néerlandais, een Duitser een Allemand en een Engelsman een Anglais. Dat was al congruenter, op die allemansvriend na.

Nadat ik uit had gelegd wat een allemansvriend was, opdat ze het woordgrapje Allemandvriend ook begreep, waren we alweer een halve rijsttafel verder, en probeerde ik een lijn te vinden in de vervoegingen van de inwoners van de landen.

Een Pool (Frans: Polonais, waar inderdaad ook de dans vandaan komt), een Rus (Fr: Russe), een Colombiaan (Fr: Colombien) - er is geen touw aan vast te knopen.

Daarom leerden we dat al uit ons hoofd op de basisschool, en ik zei haar dat ze het maar moest onthouden. Ik heb er geen taalregeltjes voor weten te vinden.

"Weet je wat ik de raarste vind?" vroeg ze.
"Jawel," zei ik.
"Welke dan?" vroeg ze.
"Cyprioot," zei ik.
"Exactement!" zei ze weer.
"Als iemand uit Cyprus een Cyprioot wordt genoemd, hoe heet iemand dan uit de stad Idus?" vroeg ik.
Die grap werkte ook in het Frans.

"Maar weet je wat nou het vreemde is," mijmerde ik verder. "Een man uit Frankrijk noemen we een Fransman, maar een vrouw uit Frankrijk noemen we een Française, zoals jij."
Ze keek me meewarig aan.
"Hoe noem je iemand uit Swaziland eigenlijk?" vroeg ze grijzend, en omdat ik dat ook niet wist was daarmee het onderwerp wel afgesloten.

Enkele uren later vertelde ze me dat de stad Idus helemaal niet bestaat. Maar het district Hhohho wel.

Fransvrouwen willen altijd achteraf hun gelijk.